prof. dr hab. Roman Laskowski
Życiorys
Urodzony w 17 lutego 1936 r. Komarnie pod Lwowem. W kwietniu 1940 r. wywieziony wraz z rodziną do Kazachstanu (ojciec, aresztowany wcześniej przez NKWD, zmarł w lagrze ). Po powrocie do Polski w 1946 r. rodzina zamieszkała w Kietrzu Śląskim. Ukończył Liceum Ogólnokształcące w Kietrzu - matura 1954.
Odbył w latach 1954-1959 studia slawistyczne (język czeski) na Uniwersytecie Jagiellońskim; 1967 - doktor nauk humanistycznych, 1974 – doktor habilitowany, 1981 – profesor nadzwyczajny, od 1996 r. – profesor zwyczajny.
Emerytowany profesor Uniwersytetu w Goeteborgu i Uniwersytetu Jagiellońskiego.
W latach 1960-1962 zatrudniony w Śląskim Instytucie Naukowym. Od 1962 pracownik naukowy w Polskiej Akademii Nauk, najpierw (1962-1968) w Zakładzie Słowianoznawstwa PAN, a od r. 1968 w Instytucie Języka Polskiego PAN aż do śmierci. Jednocześnie w latach 1969-1973 wykładowca w WSP w Rzeszowie, następnie (1973-1985) – kierownik Zakładu Slawistyki Uniwersytetu Śląskiego. W latach 1985-2001 profesor języków słowiańskich na Uniwersytecie w Goeteborgu, a po powrocie do Polski – profesor w Instytucie Dziennikarstwa UJ, a następnie w Instytucie Filologii Słowiańskiej UJ.
Od momentu powstanie NSZZ „Solidarność” czynnie zaangażowany w budowanie struktur „Solidarności” w Polskiej Akademii Nauk (był wiceprzewodniczącym Ogólnokrajowej Komisji Porozumiewawczej PAN, odpowiedzialnym m. in. za sprawę reformy PAN). Po ogłoszeniu stanu wojennego współorganizował regionalne (Kraków) i krajowe struktury podziemnej „Solidarności”. Od powołania do życia Tymczasowej Komisji Koordynacyjnej (podziemnego kierownictwa „Solidarności”) do wyjazdu do Szwecji w 1985 r. brał udział w jej pracach jako łącznik regionu Małopolska (był m. in. współautorem pierwszego programu działania podziemnej „Solidarności”, z polecenia Tymczasowej Komisji zorganizował Radę Programową TKK). Jednocześnie wraz z kilku współpracownikami z krakowskiego środowiska naukowego redagował „Biuletyn Małopolski” – oficjalny organ kierownictwa Regionu; współpracował także z poziemnym „Miesięcznikiem Małopolskim”. Po wyjeździe do Szwecji pozostawał w kontakcie z Biurem Zagranicznym NSZZ „Solidarność” w Brukseli.
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1995 r.).
Autor lub współautor 10 pozycji książkowych (m. in. Encyklopedii języka polskiego - 4 wydania, Encyklopedii językoznawstwa ogólnego - 3 wyd., Gramatyki języka polskiego. Morfologia - 2 wyd.), Język w zagrożeniu. Mowa polskich dziecin w Szwecji) oraz ponad stu mniejszych tekstów naukowych.
Prowadził m. in. badania nad dialektami Śląska (jest autorem dwutomowej monografii o dialektach pogranicza polsko-czeskiego w okolicach Raciborza - Opawy - Ostrawy). Redaktor naczelny czasopism: Biuletyn Polskiego Towarzystwa Językoznawczego oraz Studies in Polish Linguistics, członek redakcji czasopism: Polonica, Rocznik Slawistyczny" oraz Russkij Jazyk (Moskwa).
Członek korespondent Polskiej Akademii Umiejętności, członek Komitetu Językoznawstwa PAN, Komitetu Słowianoznawstwa PAN, Królewskiego Towarzystwa Naukowego w Goeteborgu, członek honorowy Czeskiego Towarzystwa Językoznawczego"
